Ja, Kamperland was op zich een feest… voor degenen die er bij waren. Maar er zijn ook mensen die heel andere herinneringen aan deze tijd hebben. Een van hen is Ivo de Jong. Nu predikant, toen lid van VOIZ. Onderstaande tekst is zijn verhaal. Herinneringen aan 1978, opgetekend in februari 2003.
Het is een kwart eeuw later. Afgelopen zondag Marta de Wit, nu een bekend beeldend kunstenaar en toentertijd Gist, gesproken na een lezing over Jawlensky in mijn kerkje Velp. Marta is een van hen die, getraumatiseerd is een zwaar woord, maar door het toentertijd exclusieve YFC beleid - tot nu toe de buik vol hebben van kerk. Dat geldt ook voor de meeste VOIZ leden van toen. We zaten in een kwetsbare en open fase.
Ik ben predikant geworden, en gebleven. Bruggen bouwen heeft altijd een rol gespeeld. Bruggen tussen kerk en kunst, muziek en religie. Enfin: dat kun je op mijn site zien. En wat VOIZ, later De Boersmaas betreft, heb ik onlangs zelfs voor eigen lol oude VOIZ opnamen geempeedriet.
Het was toen zo dat Witsuntide en VOIZ ineens in ongenade vielen, alsof YFC God zelf was die ons verdoemde.
Ik herinner me dat we onderweg waren naar een afgesproken optreden in ZuidHolland (vanuit Friesland) en onderweg ergens belden voor de routebeschrijving - toen bleek dat ons optreden gecancelled was, omdat we niet aan de normen voldeden. Wij waren solidair geweest nl met Witsuntide, toen een van het samen ging wonen en dat niet mocht van de leiding. Diepgaande gesprekken waren gevolgd waar ons werd verzocht de eer aan onszelf te houden en de organisatie te verlaten. YFC was arrogant en draaide een fundamentalistische, en zeker niet algemeen kerkelijke kant op.
YFC was ondanks alle retoriek niet toe aan vernieuwing. Ik heb veel later begrepen dat het nu anders is.
Maar wat gospel betreft ben ik een onderscheid gaan maken tussen getuigen en proberen te overtuigen. Dat laatste zat mij teveel in YFC - muziek werd gebruikt als smoes. Tot dan toe had ik erg veel gospel. Na die tijd niets meer van willen weten. Kamperland was zeer verdacht. Ik vermoed dat we erg gekwetst waren.
Op mijn site (www.krik.nl) kun je twee lezingen aantreffen over popmuziek. Ook een over de EO (Binnendijk).
Ik vermoed dat er nog gif over die periode in zit. Het kwam hard aan, toen. Wij hadden oprecht ons best gedaan, en werden gedumpt. Terwijl we iets te zeggen hadden, deze drie groepen zijn daarna semi-professioneel doorgegaan en hebben juist in het reguliere circuit hun sporen verdiend. Ook nu nog zijn het interessante mensen die totaal vervreemd geraakt zijn van YFC - Kamperland etcetera, maar erger nog: Ook van kerk en geloof. We praten met gene over een YFC verleden.
Ik heb daar onder meer last van gehad doordat ik bijvoorbeeld mijn bezig zijn in de kerk niet langer heb kunnen delen met vrienden met wie ik er tot die Grote Scheiding tot over de oren in zat! Zij zien dat nog altijd als besmet terrein.